What is essential is invisible to the eye.
Autorka trochę koloryzuje (dokładnie rzecz biorąc: wybiela się), ale jedno można stwierdzić z całą pewnością - ani ona, ani Antoine do aniołów nie należeli.
Bukiet woni! Najbardziej pachnące słowa w historii literatury.
W wydaniu, które czytałam, na okładce figurował cały tytuł, najdłuższy jaki widziałam, który brzmi, jak następuje: "Opowieść rozbitka, który dziesięć dni dryfował na tratwie bez jedzenia i picia, był ogłoszony bohaterem narodowym, całowany przez królowe piękności, obsypany złotem przez agencje reklamowe a potem znienawidzony przez władze i zapomniany na zawsze". I już prawie nie trzeba czytać, prawda? :-)
On jest po prostu... no... Allenem! Cholerny erudyta, przeczytałam rok temu, a wciąż mi przychodzą do głowy różne wątki, które dopiero teraz zrozumiałam, bo o czymś tam czytałam itd. Pewnie już za 50 lat wyłapię aluzję z dokładnie każdego słowa :-)
Eco to jest firma! Smakuję jego książki jak wykwintne dania. Podaje świetny przepis na bibliotekę bez jednego czytelnika. Cały on.
Wstrząsająco prawdziwa, wciągająca w świat obłędu, boleśnie fascynująca. Jedno z arcydzieł literatury polskiej, niedocenione.
Uwielbiam japońszczyznę :-) Ten ich sterylny, nowoczesny świat aż prosi się o odrobinę metafizycznego niepokoju. I właśnie...
A w tle niech sączy się "South of the Border" Nat King Cole'a lub Charlie'go Parkera...
Wypełnia lukę w tej tematyce.
Przeczytałam rok temu. Zabijcie mnie, nie pamiętam ni zdania.
Podczas czytania bałam się stokroć bardziej niż potem podczas filmu. Wyobraźnia to upiorna rzecz! :-)
"Tysiące zachwyconych kobiet, które przeczytały pierwsze wydanie książki, nie mogą się mylić" (z okładki). Nie mogą? Mogą i to jak jeszcze!
Im dalej w las, tym bardziej wydaje mi się, że Wiśniewski jak nikt umie ubrać piękno w banał.
